فرهنگ و هنر

روایتی از موسیقی‌دان نابینایی که شاگرد استاد بدیعی بود و حسین تهران به او می‌گفت: «صبا کوچولو»/ سازهایش قبل از خودش رفتند

اوایل دهه ۸۰ برای آموزش کامپیوتر به خانه یکی از مدرس‏‌های نابینا رفته بودم. در میانه آموزشمان که البته بیشترش را گپ زدن و صحبت کردن از هر دری تشکیل می‌داد؛ دوستم و به عبارتی همان مدرس، تماس تلفنی ده دقیقه‌ای داشت، فردی که آن طرف خط بود، چند سؤال درباره رایانه پرسید و البته طلب بازی کامپیوتری نابینایی کرد؛ که قرار شد به شکل هایپرترمینال برایش فرستاده شود البته بعد از پایان به اصطلاح جلسه آموزش من. بعد از پایان تلفن، دوستم گفت فردی است ۶۰ ساله و بسیار درست و حسابی، موسیقی‌دان است، اهل اراک، ساکن تهران و درس‌خوانده دانمارک در حوزه موسیقی. استاد کوک پیانو و ساز اصلی‌اش نیز ویولن است و…

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا